Kontynuując wieloletnią tradycję Wojskowej Akademii Medycznej, Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi występuje z inicjatywą powołania Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi.
KALENDARIUM:
Koniec 2002 roku: Pod koniec roku 2002 pojawiła się idea powołania Centralnego Szpitala Weteranów. Wzorując się na sprawdzonym amerykańskim systemie opieki nad weteranami, dyrekcja szpitala proponuje utworzenie na bazie istniejącego od prawie 70 lat Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, Centralnego Szpitala Weteranów. Fragment uzasadnienia: Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi czyni starania o uzyskanie statusu Centralnego Szpitala Weteranów. Po raz pierwszy nadarza się możliwość uregulowania warunków leczenia dla osób, które walczyły o wolną i niepodległą Polskę, będącą obecnie pełnoprawnym członkiem rodziny wolnych krajów europejskich.Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej buduje swoje doświadczenie od prawie 70 lat, opierając je na bogatej tradycji Szpitala Wojskowego, który powstał w 1937 roku, w znacznej mierze dzięki składkom kombatantów i żołnierzy Wojska Polskiego. Od tego czasu Szpital zaznaczył swój istotny wkład w rozwój polskiej myśli medycznej najwyższej klasy, szczególnie tej związanej z medycyną wojskową – to tu właśnie wprowadzano nowatorskie metody diagnostyczno-lecznicze, tu wykonano wiele pionierskich zabiegów operacyjnych, tutaj zawodu uczyli się i praktykę odbywali wszyscy lekarze wojskowi.Obsługa medyczna tysięcy kombatantów oraz żołnierzy uczestniczących w obecnie prowadzonych misjach międzynarodowych jest procesem wieloprofilowym i długotrwałym. Nasza kadra, kontynuując wieloletnie tradycje wojskowej służby zdrowia, posiada wiedzę i zaplecze merytoryczno-techniczne, by bezzwłocznie podejmować właściwe decyzje terapeutyczne i wdrażać odpowiednie leczenie.Jako spadkobiercy Wojskowej Akademii Medycznej, uważamy, iż wywodząca się z ogromnego doświadczenia medycyny wojskowej fachowość naszej kadry medycznej w połączeniu z wieloprofilową strukturą Szpitala, reprezentującą kluczowe dziedziny medycyny, oraz jego położeniem w centrum Polski w pełni uprawniają nas do zabiegania o status Centralnego Szpitala Weteranów. Od samego początku idea Centralnego Szpitala Weteranów cieszy się poparciem Władz Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
Początek 2003 roku: Rozpoczynają się wielomiesięczne starania o uzyskanie ze strony wszelkich środowisk opiniotwórczych przychylności i zrozumienia, ze strony właściwych władz wiążących decyzji. Wśród adresatów licznych oficjalnych pism są m.in.: – Premier RP – Minister Zdrowia – Minister Obrony Narodowej – Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych – Wojewoda Łódzki – Przewodniczący Wojskowej Izby Lekarskiej – Prezesi organizacji zrzeszających kombatantów i byłych żołnierzy.
Wrzesień – grudzień 2003 roku: Szpital otrzymuje liczne wyrazy poparcia dla idei Centralnego Szpitala Weteranów. Swoją aprobatę w pismach skierowanych wyrażają m. in.: – Wojewoda Łódzki – Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych – Wojskowa Izba Lekarska – Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej – Porozumienie Kombatantów i Organizacji Niepodległościowych
Maj 2004 roku: Na posiedzeniu Senatu Uniwersytetu Medycznego w Łodzi przedstawione są postępy w realizacji idei powołania Centralnego Szpitala Weteranów. Senat wyraża swoje poparcie dla dalszych działań na rzecz urzeczywistnienia idei.
Sierpień-październik 2004 roku: Rozsyłane są liczne pisma do polskich placówek dyplomatycznych w krajach, w których mieszkają liczne grupy Polaków, często weteranów II wojny światowej, z prośbą o kontakt z organizacjami zrzeszającymi polskich kombatantów. Odpowiedzi z polskich ambasad i konsulatów przychodzą błyskawicznie i zawierają – oprócz informacji teleadresowych, o które prosiliśmy – również głosy poparcia i zachęty.
Luty 2005 roku: Inicjatywa utworzenia Centralnego Szpitala Weteranów – dzięki wyjątkowej aktywności senatorów Ziemi Łódzkiej – zostaje zgłoszona pod obrady Senatu RP. Powstaje projekt Uchwały Senatu następującej treści: Zgodnie z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej, przepisami ustawy dotyczącej uprawnień kombatanckich, a przede wszystkim zgodnie z tradycją i nakazem moralnym, w naszym kraju szczególny szacunek należy się wszystkim tym, którzy z poświęceniem i zaangażowaniem walczyli o wolną i niepodległą Polskę. Poza malejącą już grupą kombatantów i weteranów II wojny światowej, w Polsce żyją tysiące uczestników innych konfliktów zbrojnych oraz misji pokojowych i stabilizacyjnych. Ich leczenie, będące procesem długotrwałym i wieloprofilowym, wymaga wysokospecjalistycznej wiedzy, opartej o doświadczenie z zakresu medycyny wojskowej. Senat Rzeczpospolitej Polskiej zwraca się zatem do Rządu polskiego o powołanie Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi oraz – w porozumieniu z Narodowym Funduszem Zdrowia – o alokację środków na realizację jego zadań, czyli udzielanie świadczeń medycznych na rzecz kombatantów i weteranów.
Uzasadnienie: Zgodnie z przepisami prawa polskiego, a także wyraźnie zauważalnymi potrzebami społecznymi, istnieje bezwzględna konieczność zapewnienia godnych warunków leczenia weteranom, kombatantom oraz licznym uczestnikom misji międzynarodowych. Konieczne jest zapewnienie im szczególnych warunków do leczenia schorzeń i urazów, których specyfika wymaga długotrwałego i wieloprofilowego procesu terapeutycznego. Od 1937 roku istnieje w Łodzi szpital, który powstał w dużej mierze dzięki składkom kombatantów i żołnierzy Wojska Polskiego. Przez okres prawie 70 lat Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi był Szpitalem Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej, który zaznaczył swój istotny wkład w rozwój polskiej myśli medycznej najwyższej klasy. Także obecnie USK nr 2 im. WAM posiada wiele atutów, aby funkcjonować jako Centralny Szpital Weteranów. Struktura Szpitala reprezentuje wszystkie kluczowe zabiegowe działy medycyny, niezbędne dla kompleksowej opieki nad kombatantami. Przez okres ostatnich 50 lat, Szpital był odpowiedzialny za opiekę medyczną nad żołnierzami wyjeżdżającymi i powracającymi z misji pokojowych realizowanych przez polskie siły zbrojne. Również obecnie kadra medyczna Szpitala, kontynuując wieloletnie tradycje wojskowej służby zdrowia, posiada wiedzę i zaplecze merytoryczno-techniczne, by bezzwłocznie podejmować decyzje terapeutyczne typowe dla leczenia urazów związanych z pełnieniem służby wojskowej. Dzięki swojej pełnoprofilowej strukturze, kilka lat temu Szpital został włączony do Zintegrowanego Systemu Ratownictwa Medycznego. Jego lokalizacja w centrum Polski, u zbiegu ważnych szlaków komunikacyjnych, jest dodatkowym atutem Szpitala. Idea Centralnego Szpitala Weteranów cieszy się oczywistym poparciem licznych organizacji zrzeszających kombatantów, m. in. Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Porozumienia Kombatantów i Organizacji Niepodległościowych. Swoją zdecydowaną aprobatę wyraziła także Wojskowa Izba Lekarska.Powołanie Centralnego Szpitala Weteranów pozwoli zapewnić kombatantom, byłym i obecnym żołnierzom armii polskiej, opiekę medyczną na najwyższym poziomie.
Marzec 2005 roku: W dniu 15 marca 2005 roku na posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego Senatu RP, uchwała Senatu RP w sprawie utworzenia na bazie USK nr 2 im. WAM Centralnego Szpitala Weteranów zostaje przyjęta w niezmienionej treści. Marcowa decyzja Senatu to istotny postęp na długiej drodze do realizacji idei Centralnego Szpitala Weteranów. To pierwszy widoczny sukces – wielomiesięczne starania i zaangażowanie licznej grupy zwolenników pomysłu znalazły swój wyraz w oficjalnym dokumencie przyjętym przez Senat RP.
Kwiecień 2005 roku: Senat Uniwersytetu Medycznego podejmuje uchwałę i postanawia wyrazić pozytywną opinię w sprawie: nadania SP ZOZ Uniwersyteckiemu Szpitalowi Klinicznemu nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi nazwy:
- Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi – Centralny Szpital Weteranów
- ukierunkowania działalności diagnostycznej, leczniczej i rehabilitacyjnej Szpitala na świadczenia zdrowotne udzielane kombatantom, weteranom i ich rodzinom.
Maj 2005 roku: W dniu 9 maja w Łódzkim Urzędzie Wojewódzkim odbywa się spotkanie, w którym uczestniczą Premier RP Pan Marek Belka, Minister Zdrowia Pan Marek Balicki, przedstawiciele łódzkich władz wojewódzkich i samorządowych oraz przedstawiciele Szpitala. Pan Premier deklaruje pełne zrozumienie dla pomysłu i obiecuje, że jego rząd zajmie się przygotowaniem konkretnych rozwiązań formalno-prawnych oraz finansowych, które umożliwią realizację koncepcji. Konkluduje, iż Centralny Szpital Weteranów w Łodzi zostanie uruchomiony najpóźniej z początkiem 2006 roku.
Lipiec 2005 roku: W Rejestrze Zakładów Opieki Zdrowotnej prowadzonej przez Ministra Zdrowia ulega zmianie nazwa Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego Nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi – do dotychczasowej dodaje się Centralny Szpital Weteranów.
Listopad 2005 roku: 10 listopada odbywa się Ogólnopolskie Spotkanie Weteranów i Kombatantów, w którym uczestniczy około 700 osób – kombatanci z całego kraju, prezesi największych organizacji kombatanckich, szefostwo Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, Wojewódzki Sztab Wojskowy w Łodzi, Prezydent Miasta Łodzi, Wojewoda Łódzki, Rektor Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Centralny Szpital Weteranów jest tematem przewodnim tego spotkania.
Styczeń 2006 roku: W dniu 9 stycznia w Ministerstwie Zdrowia odbywa się spotkanie, w którym uczestniczą Minister Zdrowia, wiceministrowie resortu zdrowia, Prezes NFZ, szefowie związków i organizacji kombatanckich oraz kierownictwo Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej. W trakcie spotkania Pan Minister podejmuje decyzję w sprawie uruchomienia Centralnego Szpitala Weteranów. Szpital zaczyna przyjmować pierwszych pacjentów-weteranów.
Centralny Szpital Weteranów
Kontynuując wieloletnią tradycję Wojskowej Akademii Medycznej, Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi występuje z inicjatywą powołania Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi.
KALENDARIUM:
Koniec 2002 roku: Pod koniec roku 2002 pojawiła się idea powołania Centralnego Szpitala Weteranów. Wzorując się na sprawdzonym amerykańskim systemie opieki nad weteranami, dyrekcja szpitala proponuje utworzenie na bazie istniejącego od prawie 70 lat Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, Centralnego Szpitala Weteranów. Fragment uzasadnienia: Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi czyni starania o uzyskanie statusu Centralnego Szpitala Weteranów. Po raz pierwszy nadarza się możliwość uregulowania warunków leczenia dla osób, które walczyły o wolną i niepodległą Polskę, będącą obecnie pełnoprawnym członkiem rodziny wolnych krajów europejskich.Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej buduje swoje doświadczenie od prawie 70 lat, opierając je na bogatej tradycji Szpitala Wojskowego, który powstał w 1937 roku, w znacznej mierze dzięki składkom kombatantów i żołnierzy Wojska Polskiego. Od tego czasu Szpital zaznaczył swój istotny wkład w rozwój polskiej myśli medycznej najwyższej klasy, szczególnie tej związanej z medycyną wojskową – to tu właśnie wprowadzano nowatorskie metody diagnostyczno-lecznicze, tu wykonano wiele pionierskich zabiegów operacyjnych, tutaj zawodu uczyli się i praktykę odbywali wszyscy lekarze wojskowi.Obsługa medyczna tysięcy kombatantów oraz żołnierzy uczestniczących w obecnie prowadzonych misjach międzynarodowych jest procesem wieloprofilowym i długotrwałym. Nasza kadra, kontynuując wieloletnie tradycje wojskowej służby zdrowia, posiada wiedzę i zaplecze merytoryczno-techniczne, by bezzwłocznie podejmować właściwe decyzje terapeutyczne i wdrażać odpowiednie leczenie.Jako spadkobiercy Wojskowej Akademii Medycznej, uważamy, iż wywodząca się z ogromnego doświadczenia medycyny wojskowej fachowość naszej kadry medycznej w połączeniu z wieloprofilową strukturą Szpitala, reprezentującą kluczowe dziedziny medycyny, oraz jego położeniem w centrum Polski w pełni uprawniają nas do zabiegania o status Centralnego Szpitala Weteranów. Od samego początku idea Centralnego Szpitala Weteranów cieszy się poparciem Władz Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
Początek 2003 roku: Rozpoczynają się wielomiesięczne starania o uzyskanie ze strony wszelkich środowisk opiniotwórczych przychylności i zrozumienia, ze strony właściwych władz wiążących decyzji. Wśród adresatów licznych oficjalnych pism są m.in.: – Premier RP – Minister Zdrowia – Minister Obrony Narodowej – Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych – Wojewoda Łódzki – Przewodniczący Wojskowej Izby Lekarskiej – Prezesi organizacji zrzeszających kombatantów i byłych żołnierzy.
Wrzesień – grudzień 2003 roku: Szpital otrzymuje liczne wyrazy poparcia dla idei Centralnego Szpitala Weteranów. Swoją aprobatę w pismach skierowanych wyrażają m. in.: – Wojewoda Łódzki – Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych – Wojskowa Izba Lekarska – Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej – Porozumienie Kombatantów i Organizacji Niepodległościowych
Maj 2004 roku: Na posiedzeniu Senatu Uniwersytetu Medycznego w Łodzi przedstawione są postępy w realizacji idei powołania Centralnego Szpitala Weteranów. Senat wyraża swoje poparcie dla dalszych działań na rzecz urzeczywistnienia idei.
Sierpień-październik 2004 roku: Rozsyłane są liczne pisma do polskich placówek dyplomatycznych w krajach, w których mieszkają liczne grupy Polaków, często weteranów II wojny światowej, z prośbą o kontakt z organizacjami zrzeszającymi polskich kombatantów. Odpowiedzi z polskich ambasad i konsulatów przychodzą błyskawicznie i zawierają – oprócz informacji teleadresowych, o które prosiliśmy – również głosy poparcia i zachęty.
Luty 2005 roku: Inicjatywa utworzenia Centralnego Szpitala Weteranów – dzięki wyjątkowej aktywności senatorów Ziemi Łódzkiej – zostaje zgłoszona pod obrady Senatu RP. Powstaje projekt Uchwały Senatu następującej treści: Zgodnie z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej, przepisami ustawy dotyczącej uprawnień kombatanckich, a przede wszystkim zgodnie z tradycją i nakazem moralnym, w naszym kraju szczególny szacunek należy się wszystkim tym, którzy z poświęceniem i zaangażowaniem walczyli o wolną i niepodległą Polskę. Poza malejącą już grupą kombatantów i weteranów II wojny światowej, w Polsce żyją tysiące uczestników innych konfliktów zbrojnych oraz misji pokojowych i stabilizacyjnych. Ich leczenie, będące procesem długotrwałym i wieloprofilowym, wymaga wysokospecjalistycznej wiedzy, opartej o doświadczenie z zakresu medycyny wojskowej. Senat Rzeczpospolitej Polskiej zwraca się zatem do Rządu polskiego o powołanie Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi oraz – w porozumieniu z Narodowym Funduszem Zdrowia – o alokację środków na realizację jego zadań, czyli udzielanie świadczeń medycznych na rzecz kombatantów i weteranów.
Uzasadnienie: Zgodnie z przepisami prawa polskiego, a także wyraźnie zauważalnymi potrzebami społecznymi, istnieje bezwzględna konieczność zapewnienia godnych warunków leczenia weteranom, kombatantom oraz licznym uczestnikom misji międzynarodowych. Konieczne jest zapewnienie im szczególnych warunków do leczenia schorzeń i urazów, których specyfika wymaga długotrwałego i wieloprofilowego procesu terapeutycznego. Od 1937 roku istnieje w Łodzi szpital, który powstał w dużej mierze dzięki składkom kombatantów i żołnierzy Wojska Polskiego. Przez okres prawie 70 lat Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi był Szpitalem Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej, który zaznaczył swój istotny wkład w rozwój polskiej myśli medycznej najwyższej klasy. Także obecnie USK nr 2 im. WAM posiada wiele atutów, aby funkcjonować jako Centralny Szpital Weteranów. Struktura Szpitala reprezentuje wszystkie kluczowe zabiegowe działy medycyny, niezbędne dla kompleksowej opieki nad kombatantami. Przez okres ostatnich 50 lat, Szpital był odpowiedzialny za opiekę medyczną nad żołnierzami wyjeżdżającymi i powracającymi z misji pokojowych realizowanych przez polskie siły zbrojne. Również obecnie kadra medyczna Szpitala, kontynuując wieloletnie tradycje wojskowej służby zdrowia, posiada wiedzę i zaplecze merytoryczno-techniczne, by bezzwłocznie podejmować decyzje terapeutyczne typowe dla leczenia urazów związanych z pełnieniem służby wojskowej. Dzięki swojej pełnoprofilowej strukturze, kilka lat temu Szpital został włączony do Zintegrowanego Systemu Ratownictwa Medycznego. Jego lokalizacja w centrum Polski, u zbiegu ważnych szlaków komunikacyjnych, jest dodatkowym atutem Szpitala. Idea Centralnego Szpitala Weteranów cieszy się oczywistym poparciem licznych organizacji zrzeszających kombatantów, m. in. Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Porozumienia Kombatantów i Organizacji Niepodległościowych. Swoją zdecydowaną aprobatę wyraziła także Wojskowa Izba Lekarska.Powołanie Centralnego Szpitala Weteranów pozwoli zapewnić kombatantom, byłym i obecnym żołnierzom armii polskiej, opiekę medyczną na najwyższym poziomie.
Marzec 2005 roku: W dniu 15 marca 2005 roku na posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego Senatu RP, uchwała Senatu RP w sprawie utworzenia na bazie USK nr 2 im. WAM Centralnego Szpitala Weteranów zostaje przyjęta w niezmienionej treści. Marcowa decyzja Senatu to istotny postęp na długiej drodze do realizacji idei Centralnego Szpitala Weteranów. To pierwszy widoczny sukces – wielomiesięczne starania i zaangażowanie licznej grupy zwolenników pomysłu znalazły swój wyraz w oficjalnym dokumencie przyjętym przez Senat RP.
Kwiecień 2005 roku: Senat Uniwersytetu Medycznego podejmuje uchwałę i postanawia wyrazić pozytywną opinię w sprawie: nadania SP ZOZ Uniwersyteckiemu Szpitalowi Klinicznemu nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi nazwy:
- Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi – Centralny Szpital Weteranów
- ukierunkowania działalności diagnostycznej, leczniczej i rehabilitacyjnej Szpitala na świadczenia zdrowotne udzielane kombatantom, weteranom i ich rodzinom.
Maj 2005 roku: W dniu 9 maja w Łódzkim Urzędzie Wojewódzkim odbywa się spotkanie, w którym uczestniczą Premier RP Pan Marek Belka, Minister Zdrowia Pan Marek Balicki, przedstawiciele łódzkich władz wojewódzkich i samorządowych oraz przedstawiciele Szpitala. Pan Premier deklaruje pełne zrozumienie dla pomysłu i obiecuje, że jego rząd zajmie się przygotowaniem konkretnych rozwiązań formalno-prawnych oraz finansowych, które umożliwią realizację koncepcji. Konkluduje, iż Centralny Szpital Weteranów w Łodzi zostanie uruchomiony najpóźniej z początkiem 2006 roku.
Lipiec 2005 roku: W Rejestrze Zakładów Opieki Zdrowotnej prowadzonej przez Ministra Zdrowia ulega zmianie nazwa Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego Nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi – do dotychczasowej dodaje się Centralny Szpital Weteranów.
Listopad 2005 roku: 10 listopada odbywa się Ogólnopolskie Spotkanie Weteranów i Kombatantów, w którym uczestniczy około 700 osób – kombatanci z całego kraju, prezesi największych organizacji kombatanckich, szefostwo Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, Wojewódzki Sztab Wojskowy w Łodzi, Prezydent Miasta Łodzi, Wojewoda Łódzki, Rektor Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Centralny Szpital Weteranów jest tematem przewodnim tego spotkania.
Styczeń 2006 roku: W dniu 9 stycznia w Ministerstwie Zdrowia odbywa się spotkanie, w którym uczestniczą Minister Zdrowia, wiceministrowie resortu zdrowia, Prezes NFZ, szefowie związków i organizacji kombatanckich oraz kierownictwo Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 2 im. Wojskowej Akademii Medycznej. W trakcie spotkania Pan Minister podejmuje decyzję w sprawie uruchomienia Centralnego Szpitala Weteranów. Szpital zaczyna przyjmować pierwszych pacjentów-weteranów.